spotkanie integracyjne w Leszczynach na zakończenie roku formacyjnego 2018/19
— posługę miłosierdzia (działalność charytatywna, społeczna itd.);
— posługę słowa (głoszenie homilii, katecheza parafialna, grupy formacyjne, ewangelizacja);
— posługę liturgiczną (asystowanie biskupowi i prezbiterom w czasie mszy św., przewodniczenie liturgii godzin, odprawianie nabożeństw).
Diakoni stali są więc duchownymi, ale utrzymują się z pracy zawodowej i mogą mieć rodziny (założone przed święceniami).
Posługa diakonów stałych
powszechnie obecna w starożytności chrześcijańskiej w Kościele łacińskim praktycznie zanikła w średniowieczu. Przez stosunkowo długi czas święcenia diakonatu były udzielane wyłącznie kandydatom do prezbiteratu, zatem obecność i posługa diakonów ograniczała się do krótkiego okresu pomiędzy tymi święceniami a prezbiteratem. Wprawdzie
Sobór Trydencki
zalecił powrót do posług znanych ze starożytności, jednak zalecenie to pozostało martwe aż do XX wieku, kiedy zostało powtórzone przez Sobór Watykański II i ostatecznie zrealizowane w 1967 roku poprzez przywrócenie diakonatu stałego w Kościele katolickim (Paweł VI, List apostolski Sacrum diaconatus z 18 czerwca 1967).
Poszczególne konferencje episkopatów krajowych mogły odtąd podejmować decyzje co do przywrócenia diakonatu stałego w danym kraju oraz ustanawiać szczegółowe normy dotyczące różnych aspektów ich przygotowania i posługi.
Konferencja Episkopatu Polski
podjęła decyzję o wprowadzeniu diakonatu stałego 20 czerwca 2001 roku, zaś 22 stycznia 2004 roku Kongregacja ds. Edukacji Katolickiej zatwierdziła przygotowane przez KEP Wytyczne dotyczące formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce (są one uszczegółowieniem norm zawartych w dokumentach watykańskich z 1998 roku: Kongregacji Edukacji Katolickiej Ratio fundamentalis institutionis diaconorum permanentium oraz Kongregacji ds. Duchowieństwa Directorium pro ministerio et vita diaconorum permanentium.
Katechizm Kościoła Katolickiego tak opisuje tożsamość i misję diakonów:
1569 "Na niższym szczeblu hierarchii stoją diakoni, na których nakłada się ręce" [Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 29; por. dekret Christus Dominus, 15]. Przy święceniach diakonatu tylko biskup wkłada ręce. Oznacza to, że diakon jest specjalnie związany z biskupem w zadaniach swojej "diakonii" [Por. św. Hipolit, Traditio apostolica, 8].
1570 Diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa [por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 41; dekret Apostolicam actuositatem, 16]. Sakrament święceń naznacza ich pieczęcią ("charakterem"), której nikt nie może usunąć. Upodabnia ich ona do Chrystusa, który stał się "diakonem", to znaczy sługą wszystkich [por. Mk 10, 45; Łk 22, 27; św. Polikarp, Epistula ad Philippenses, 5, 2] . Do diakonów należy między innymi asystowanie biskupowi i prezbiterom przy celebracji Boskich misteriów, szczególnie Eucharystii, jej udzielanie, asystowanie przy zawieraniu małżeństwa i błogosławienie go, głoszenie Ewangelii i przepowiadanie, prowadzenie pogrzebu i poświęcanie się różnym posługom miłości [por. konst. Lumen gentium, 29; konst. Sacrosanctum Concilium, 35; dekret Ad gentes, 16].
1571 Od czasu Soboru Watykańskiego II Kościół łaciński przywrócił diakonat "jako właściwy i trwały stopień hierarchiczny"[Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 29], podczas gdy Kościoły wschodnie zachowały go nieprzerwanie. Diakonat stały, który może być udzielany żonatym mężczyznom, stanowi znaczne wzbogacenie posłania Kościoła. Istotnie, jest czymś właściwym i pożytecznym, by mężczyźni, którzy pełnią w Kościele prawdziwie posługę diakona, czy to w życiu liturgicznym i duszpasterskim, czy to w pracy społecznej i charytatywnej, "byli umacniani przez obrzęd włożenia rąk przekazany tradycją apostolską i złączeni ściślej z ołtarzem, aby przez sakramentalną łaskę diakonatu mogli skuteczniej wykonywać swoją służbę" [Sobór Watykański II, dekret Ad gentes, 16].
Święcenia mogą być udzielone po zakończeniu przez kandydatów trzyletniego okresu formacji (do rozpoczęcia wymagana matura). Okres formacji może być dłuższy w przypadku podjęcia przez kandydata magisterskich studiów teologicznych.
W archidiecezji katowickiej do formacji dopuszcza się mężczyzn zasadniczo przed ukończeniem 55 roku życia.
Nasz ośrodek nie formuje nieżonatych kandydatów, którzy nie ukończyli 35 roku życia.
Ponadto kandydat musi być bierzmowany i wolny od nieprawidłowości wymienionych w kanonie 1041 Kodeksu prawa kanonicznego:
„Do przyjęcia święceń nieprawidłowymi są:
kto podlega jakiejkolwiek formie amencji lub innej chorobie psychicznej, na skutek której — po zasięgnięciu opinii biegłych — jest uważany za niezdolnego do właściwego wykonywania posługi;
kto popełnił przestępstwo apostazji, herezji lub schizmy;
– nie dotyczy
kto popełnił dobrowolne zabójstwo albo spowodował spędzenie płodu, gdy skutek nastąpił, oraz wszyscy pozytywnie współdziałający;
kto poważnie i z rozmysłem zranił siebie lub innego albo usiłował odebrać sobie życie;
kto wykonał akt święceń zarezerwowany mającym święcenia biskupie lub prezbiteratu, albo nie mając tych święceń, albo nie mogąc go wykonać na skutek zakazu wynikającego z jakiejś kary kanonicznej deklarowanej lub wymierzonej”.
Pierwszy etap formacji
to tzw. „aspirantura”. Trwa co najmniej trzy miesiące i poświęcona jest głównie pogłębieniu u aspirantów świadomości tego, czym jest diakonat stały oraz – w związku z tym – weryfikacji, czy rzeczywiście posiadają oni ludzkie i duchowe sprawności konieczne do podjęcia posługi.
Każdy z aspirantów wybiera sobie kierownika duchowego (zatwierdzanego przez biskupa), który towarzyszy mu przez cały okres formacji wspierając proces przygotowania duchowego do święceń i posługi.
Po zakończeniu okresu propedeutycznego aspiranci zostają poprzez obrzęd liturgiczny przyjęci do grona kandydatów do diakonatu (admissio).
Drugi etap
(kandydatura) związany jest z formacją teologiczną oraz praktycznym przygotowaniem do posługi. Jego kształt zależy od poziomu wykształcenia teologicznego zdobytego wcześniej przez kandydatów. Można odbyć pełne (magisterskie – pięcioletnie) studia teologiczne albo studium doktrynalne zgodne z normami kościelnymi (minimum 1000 godzin zajęć w ciągu 3 lat).
W czasie drugiego etapu kandydaci do diakonatu stałego przyjmują posługi lektoratu i akolitatu (podobnie jak kandydaci do święceń prezbiteratu).
Trzeci etap
jest bezpośrednim przygotowaniem do święceń (najważniejsze są tu co najmniej pięciodniowe rekolekcje zamknięte).
Szczegółowe normy dotyczące formacji zawarte są w wydanych przez Konferencję Episkopatu Polski Wytycznych dotyczących formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce.
Diakoni stali w archidiecezji katowickiej zasadniczo utrzymują się (i rodziny) z pracy zawodowej, którą wcześniej wykonywali – nie muszą jej zmieniać po święceniach (ani przerywać na okres formacji). Nie przewiduje się "uzawodowienia" posługi.
Diakoni zaadniczo pełnią posługę w parafii, w której mieszkają, pod kierunkiem proboszcza (do posługi kierowni są dekretem). Biskup może im też powierzać obowiązki ogólnodiecezjalne.
Zadania wyznacza się im się zgodnie z ich możliwościami – posługują w czasie, który pozostaje po wypełnieniu obowiązków rodzinnych i zawodowych.
Obecnie w Kościele katowickim posługuje pięciu diakonów stałych.
Status diakona stałego w archidiecezji katowickiej
(jeden z aktów wykonawczych II Synodu Archidiecezji Katowickiej z 2016 r.)
Istotą posłannictwa diakonów jest służba (diakonia), do której wykonywania diakoni wzmocnieni są łaską sakramentu święceń. W odniesieniu do wypełniania tejże posługi w archidiecezji katowickiej ustala się dla diakonów stałych następujące normy:
1. Diakon stały z chwilą przyjęcia święceń staje się duchownym inkardynowanym do archidiecezji katowickiej (por. kan. 266 Kodeksu prawa kanonicznego). Swoją posługę wykonuje pod jurysdykcją Arcybiskupa Metropolity Katowickiego w tym wszystkim, co dotyczy duszpasterstwa, sprawowania kultu Bożego oraz dzieł apostolatu w zakresie przewidzianym udzieloną mu misją kanoniczną.
2. Diakon stały wypełnia wszystkie posługi i zadania zasadniczo w parafii, gdzie faktycznie wraz z rodziną zamieszkuje. Powołany jest do głoszenia wiernym słowa Bożego i asystowania podczas różnych celebracji liturgicznych. Konkretny zakres jego zadań w parafii określa proboszcz, pamiętając, że diakon stały może udzielać chrztu świętego, komunii świętej, przewodniczyć obrzędom żałobnym i pogrzebowym na cmentarzu oraz przewodniczyć liturgii godzin, a także sprawować sakramentalia. Stałe obowiązki poza parafią diakon stały podejmuje jedynie za zgodą Arcybiskupa Metropolity Katowickiego.
3. Szczególnym zadaniem diakona stałego jest poświęcanie się dziełom miłosierdzia i pomoc potrzebującym (por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, nr 29) oraz włączanie się w różnorakie działania duszpasterskie.
4. Diakon stały posłany na mocy święceń do pełnienia służby w Kościele zobowiązany jest do przyczyniania się do wzrostu świętości Kościoła poprzez prowadzenie świętego życia (por. kan. 210 Kodeksu prawa kanonicznego), czyli do dbałości o wzrost w doskonałej miłości (por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, 40, Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Pastores dabo vobis”, nr 20).
5. W formacji diakona stałego szczególne miejsce zajmują: Arcybiskup Metropolita Katowicki, proboszcz własnej parafii, opiekun diakonów stałych w archidiecezji katowickiej, wspólnota, w której diakon pełni posługę oraz jego rodzina. Środkami formacji duchowej diakona stałego są: dni skupienia, okazjonalne spotkania wyznaczone przez opiekuna diakonów stałych oraz coroczne rekolekcje przeżywane wspólnie z rodziną (na przykład rekolekcje oazy rodzin czy inne propozycje domów rekolekcyjnych kierowane do małżeństw i rodzin).
6. Żonaty diakon stały powinien dbać o formację żony i dzieci. Diakon i jego żona winni być żywym przykładem miłości i wierności małżeńskiej. Ich życie winno być świadectwem tego, jak obowiązki rodzinne, praca i posługiwanie mogą być zharmonizowane w służbie misji Kościoła. Wskazane jest, aby diakon stały wraz ze swoją rodziną należał do ruchów czy wspólnot kościelnych, które ukierunkowane są na formację małżeństw i rodzin.
7. Diakon stały zachęcany jest co celebracji całości liturgii godzin, zaś zobowiązany – do codziennego celebrowania jutrzni i nieszporów. Zaleca się również, by każdego dnia odprawiał medytację, nawiedzał Najświętszy Sakrament oraz odmawiał kompletę.
8. Diakon stały powinien dbać także o formację intelektualną, której służą systematyczne: lektura Pisma Świętego, lektura tekstów Magisterium, studium ksiąg liturgicznych, udział w kursach i szkoleniach organizowanych przez instytucje kościelne.
9. Diakon stały – włączony w szeregi duchowieństwa archidiecezji katowickiej – w kwestiach polityczno-społecznych kieruje się katolicką nauką społeczną, wskazaniami Konferencji Episkopatu Polski i nauczaniem Arcybiskupa Metropolity Katowickiego.
10. Zgodnie z duchem kan. 278 § 3 Kodeksu prawa kanonicznego diakon stały nie angażuje się bezpośrednio w działalność polityczną, samorządową i związkową.
11. Diakon stały utrzymuje się z dochodów pochodzących ze swojej pracy zawodowej.
12. W szczególnych i trudnych przypadkach losowych diakon stały przedstawia swoją sytuację Arcybiskupowi Metropolicie Katowickiemu.
13. Strojem diakona stałego archidiecezji katowickiej jest strój świecki. Podczas pełnienia posługi liturgicznej strojem tym jest alba i stuła noszona z lewego ramienia na prawy bok lub alba, stuła i dalmatyka.
14. Diakon stały nie używa w odniesieniu do siebie formy „ksiądz”, a jedynie określenia „diakon”, dodając swoje imię i nazwisko.
Kandydat z archidiecezji katowickiej:
1) zgłasza się (należy skorzystać z formularza niżej) do dyrektora Ośrodka w celu sprawdzenia, czy nie występują nieprawidłowości do święceń oraz spełnione są warunki formalne (zwłaszcza zgoda żony; ponadto w archidiecezji katowickiej formację do diakonatu stałego mogą podjąć mężczyźni przed ukończeniem 55 roku życia); zgłoszenie powinno nastąpić w terminach podanych w ogłoszeniu o naborze;
2) po uzgodnieniach z dyrektorem, zwraca się z pisemną prośbą do arcybiskupa katowickiego o dopuszczenie do formacji do diakonatu stałego w Ośrodku; w prośbie zawiera lub do niej dołącza curriculum vitae uwzględniające zwłaszcza odbytą formację zaangażowanie w życie Kościoła;
3) uzyskuje pisemną zgodę żony na podjęcie formacji do diakonatu stałego i dołącza ją do wyżej wymienionej prośby;
4) uzyskuje pisemną opinię własnego proboszcza o swojej zdatności do podjęcia formacji do diakonatu stałego i dołącza ją do wyżej wymienionej prośby;
5) wraz z małżonką i proboszczem udaje się na rozmowę z arcybiskupem katowickim, po której arcybiskup podejmuje decyzję o dopuszczeniu do formacji.
Po dopuszczeniu do formacji aspirant składa w Ośrodku następujące dokumenty (wystarczą uwierzytelnione przez notariusza kurii kopie):
- akt chrztu (z potwierdzeniem bierzmowania i ewentualnego małżeństwa);
- curriculum vitae (jeśli nie było osobno dołączone do prośby, o której była mowa wyżej);
- dyplom studiów teologicznych (lub innych istotnych z punktu widzenia formacji);
- zaświadczenia ewentualnego przyjęcia posług lektoratu lub akolitatu;
- zaświadczenie o niekaralności.
Kandydaci spoza archidiecezji katowickiej mogą podjąć formację w katowickim Ośrodku Formacji Diakonów Stałych na podstawie pisemnego skierowania wydanego przez własnego biskupa (lub wyższego przełożonego wspólnoty życia konsekrowanego). Ponadto kandydat przedstawia (wymienione wyżej) dokumenty. Do formacji przyjmuje dyrektor Ośrodka i w razie potrzeby zwraca się do biskupa kandydata z prośbą o wyznaczenie opiekuna formacji w macierzystej wspólnocie oraz o zatwierdzenie wybranego przez kandydata kierownika duchowego. Posługi lektoratu i akolitatu (oraz admissio) kandydat przyjmuje w macierzystej diecezji.
UWAGA!
Kandydatów zdecydowanych na rozpoczęcie formacji prosimy o przesłanie na adres ofds@katowicka.pl odpowiedzi na poniższe pytania.
W przypadku kandydatów spoza archidiecezji katowickiej: prosimy o nadesłanie tych informacji tylko w przypadku otrzymania SKIEROWANIA własnego biskupa do formacji w katowickim Ośrodku.
imię i nazwisko:
diecezja:
email:
numer telefonu:
adres:
parafia:
proboszcz:
data urodzenia:
jeśli dotyczy: rok ślubu:
jeśli dotyczy: imię żony, jej wiek, wykształcenie, zawód wykonywany i ewentualne zaangażowanie kościelne, odbyta formacja…
jeśli dotyczy: dzieci (proszę podać imiona i wiek)
wykształcenie:
jeśli dotyczy: dotychczasowe wykształcenie w zakresie teologii (miejsce odbycia/odbywania, rok zdobycia dyplomu lub rozpoczęcia studiów):
jeśli dotyczy: formacja w seminarium duchownym / nowicjacie (gdzie, lata):
zawód wykonywany (i ewentualnie charakter działalności firmy):
jeśli dotyczy: uczestnictwo we władzach fundacji, stowarzyszeń, radach nadzorczych spółek itd. (co najmniej nazwa i rodzaj działalności oraz pełniona funkcja):
krótki opis drogi dojścia do decyzji o podjęciu formacji do diakonatu stałego:
opis swojego zaangażowania zaangażowanie w parafii / Kościele lokalnym:
pragnienie rozpoczęcia formacji omówiłem (i uzyskałem wstępną zgodę) z:
żoną: tak/nie
proboszczem: tak/nie
kierownikiem duchowym: tak/nie
Klauzula informacyjna
Zgodnie z art. 13 RODO oraz art. 8 Dekretu informujmy, że:
1. Administratorem danych jest Archidiecezja Katowicka Kościoła Rzymskokatolickiego.
2. Kontakt z Inspektorem ochrony danych: https://katowicka.pl/kuria/inspektor-ochrony-danych
3. Celem przetwarzania danych jest organizacja formacji do diakonatu stałego, a także podtrzymywanie więzi z jej uczestnikami po zakończeniu formacji.
4. Podstawą prawną przetwarzania jest zgoda.
5. Odbiorcami danych mogą być podmioty, przy pomocy których administrator realizuje swoje cele: (np. firma ubezpieczeniowa, właściciele miejsc noclegowych itp.).
6. Dane będą przetwarzane do czasu wycofania zgody.
7. Dane nie będą przekazywane do publicznej kościelnej osoby prawnej mającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Przysługuje Panu prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego, którym jest Kościelny Inspektor Ochrony Danych.
9. Ma Pan prawo dostępu do swoich danych, ich sprostowania, a także usunięcia i ograniczenia przetwarzania jednak w przypadkach przewidzianych prawem.
10. Ma Pan prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem.
11. Pana dane nie będą przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym profilowane.
Po zgłoszeniu się kandydata dyrektor formacji kontaktuje się z proboszczem.
Raz w roku obywa się spotkanie organizacyjne dla proboszczów kandydatów.
Raz w roku (w czerwcu) odbywa się spotkanie integracyjne wszystkich osób uczestniczących w formacji.
Okres propedeutyczny (aspirantura)
Okres aspirantury trwa ok. cztery miesiące i ma na celu osiągnięcie przez aspirantów (i ich małżonki) jasnej wiedzy co do istoty diakonatu stałego oraz dojrzałego przekonania o woli podjęcia właściwej formacji do diakonatu stałego. Chodzi w praktyce o doprowadzenie do zgodności pomiędzy wyobrażeniem aspirantów o diakonacie z tym, jak rozumie go Kościół.
W czasie tego okresu indywidualna praca nad rozeznaniem woli Bożej wspierana jest przez 5 spotkań (2 w miesiącu) i weekendowe rekolekcje, na które aspiranci zapraszani są z małżonkami. Spotkania mają formę dnia skupienia.
Ponadto każdy aspirant odbywa co najmniej dwie rozmowy indywidualne z dyrektorem/opiekunem formacji (druga wiąże się z ewentualną deklaracją pragnienia kontynuowania formacji), a każda z małżonek – co najmniej jedną.
Trzyletni okres formacji właściwej (kandydatura)
Formacja realizowana jest w czterech wymiarach: ludzkim, duchowym, intelektualnym i pastoralnym. W każdym z tych wymiarów protagonistą jest sam kandydat. Wysiłki te wspierane są:
w zakresie formacji ludzkiej przez:
- warsztaty dotyczące dojrzałości osobowej i umiejętności interpersonalnych (por. niżej),
- rozmowy z dyrektorem formacji oraz ojcem duchownym,
- dialog małżeński (zwłaszcza w ramach dni skupienia),
- diagnozę psychologiczną (wymaganą przez prawo) oraz wsparcie rozwoju osobistego w oparciu o doświadczonych psychologów (zespół wspierający WŚSD);
w zakresie formacji duchowej przez:
- systematyczne spotkania z ojcem duchownym (zatwierdzonym przez biskupa),
- dni skupienia we wspólnocie kandydatów ( z cyklicznym udziałem ich małżonek i rodzin oraz diakonów już wyświęconych),
- rekolekcje odbywane co roku (we wspólnocie kandydatów lub indywidualnie) w formie uzgodnionej z dyrektorem formacji,
- dni skupienia i rekolekcje przed kolejnymi etapami formacji, zwłaszcza posługami i święceniami (przyjęcie do grona kandydatów, lektorat, akolitat, admissio, święcenia);
w zakresie formacji intelektualnej i pastoralnej przez:
- studium teologiczne (albo uzupełniające do studiów teologicznych),
- praktykę pastoralną odbywaną przez cały okres formacji pod kierunkiem proboszcza (przełożonego wspólnoty).
W czasie formacji kandydaci przyjmują posługi (publicznie, w parafii jednego z kandydatów, w ramach dnia skupienia):
- lektoratu: pod koniec I roku formacji;
- akolitatu: pod koniec II roku formacji.
Okres propedeutyczny (aspiranci):
Spotkania okresu propedeutycznego (9.30-ok. 15.00, Katowice, WŚSD):
1. 27.11
2. 4.12
3. 11.12
4. 18.12
5. 8.01
6. 15.01
Program:
9.30 przyjazd, kawa, konferencja 1
10.30 adoracja
11.00 Eucharystia
12.00 obiad
12.45 konferencja 2
13.45 dzielenie się, modlitwa wspólnotowa
ok. 15.00 zakończenie
Ponadto:
rekolekcje przed ad missio 10-12.02
obrzęd ad missio (w ramach dnia skupienia) 19.02
Kandydaci (wszyscy)
terminy zostaną podane we wrześniu
Dzień skupienia z żonami: 9.10.2022
Dzień skupienia:
Rekolekcje przed posługami: 10-12.02
Posługi: 19.02
Dzień skupienia z żonami: 19.02
Dzień skupienia
Grill (spotkanie integracyjne):
Semestr zimowy
Poniedziałki (od 17.30 do 20.45, Marii Skłodowskiej-Curie 30/5, Katowice)
1. 3.10
2. 17.10
3. 24.10
4. 7.11
5. 21.11
6. 5.12
7. 19.12
8. 9.01.2023
Semestr letni
Poniedziałki (od 17.30 do 20.45, Marii Skłodowskiej-Curie 30/5, Katowice)
1. 30.01.2023 (5h)
2. 20.02 (5h)
3. 6.03
4. 20.03 (5h)
5. 24.04 (5h)
6. 8.05
7. [nie ma ze względu na 4 przedłużenia]
8. 5.06
Soboty (dotyczy pierwszego roku formacji)
8.00-9.30, 9.45-11.15, 11.30-13.00, 13.15-14.45, Skłodowskiej-Curie 30/5, Katowice
1. 18.03
2. 29.04
3. 10.06
4. 17.06
Kandydaci bez studiów teologicznych - Szkoła Katechetów (zgodnie z zaawansowaniem)
UWAGA: rok III (za wyjątkiem osób, które już zrobiły III rok) ma zajęcia tylko w soboty (jak niżej, zaczynamy mszą z jutrznią o 7.15, kończymy o 18.00)
Semestr zimowy 2022/23
1. 7-8.10.2022
2. 14-15.10
3. 28-29.10 ONLINE
4. 4-5.11
5. 18-19.11 ONLINE
6. 2-3.12
7. 16-17.12 ONLINE
8. 13-14.01.2023
9. 27-28.01 ONLINE
10. 3-4.02
Semestr letni 2022/23
1. 24-25.02.2023
2. 10-11.03.2023
3. 24-25.03.2023
4. 31.03-1.04.2023
5. 14-15.04.2023
6. 21-22.04.2023
7. 5-6.05.2023
8. 12-13.05.2023
9. 26-27.05.2023
10. 2-3.06.2023
szczegółowy harmonogram szkoły (kliknij)
Prosimy o modlitwę za kandydatów przygotowujących się do święceń w naszym Ośrodku i za wszystkich pozostałych oraz za posługujących diakonów stałych.
Diakonie Szczepanie,
mężu pełny wiary i Ducha Świętego, wybrany przez wspólnotę Kościoła dla pełnienia posługi stołu i rozdzielania jałmużny, Ty z odwagą dawałeś świadectwo Chrystusowi jako Temu, w którym wypełniły się dzieje zbawienia, zgodnie z obietnicami danymi Ojcom, a w chwili męczeństwa dla Jego imienia ujrzałeś Syna Człowieczego stojącego po prawicy Boga, upraszaj diakonom dzisiejszego Kościoła mądrość słowa i moc męczeństwa, aby dzięki ich świadectwu ludzie mogli rozpoznawać Oblicze Jezusa, Syna Bożego.
Diakonie Filipie,
który głosiłeś Ewangelię, gdy prześladowany Kościół znalazł się w rozproszeniu, Ty posłany przez anioła Pańskiego obwieściłeś Ewangelię Jezusa eunuchowi poszukującemu odpowiedzi na pytanie o sens życia i wprowadziłeś go w wody chrztu, łącząc go z mocą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, aby odtąd w radości mógł przemierzać drogę swego życia, wstawiaj się za diakonami, aby potrafili w każdym czasie, stosownie do natchnienia Bożego i misji Kościoła, ogłaszać Dobrą Nowinę ludziom doświadczającym życiowego kryzysu i wprowadzać ich w sakramentalne zjednoczenie z Chrystusem w Kościele.
Diakonie Wawrzyńcze,
sługo Kościoła zarządzający jego dobrami i opiekunie ubogich, Ty rozpoznając Oblicze Chrystusa w ubogich, wiernie im służyłeś, a po synowsku złączony ze swoim biskupem i papieżem, nie tylko w posłudze przy ołtarzu, lecz także w męczeństwie, zyskałeś koronę świadectwa, wspieraj diakonów, aby umieli przychodzić z pomocą najuboższym i budzić w nich świadomość, że duch i postawa ubogich jest skarbem i sercem misji Kościoła, pomagaj im także trwać w synowskim oddaniu wobec swoich biskupów i w ten sposób czynić Kościół płodnym przez posługę miłości.
Wszyscy Święci Diakoni,
którzy oddaliście swoje życie na posługę słowa, liturgii i miłości, módlcie się za tymi, którzy dzisiaj przyjmują posługę stałych diakonów, aby tak przeżywali i realizowali swoje powołanie, by dzięki nim mogła się pełniej objawiać tajemnica Kościoła-wspólnoty, znaku i narzędzia wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności wszystkich ludzi.
Formację przyszłych diakonów stałych można wspierać przekazując darowiznę na wydzielony rachunek Archidiecezji Katowickiej:
77 1600 1055 1848 6348 7000 0003
Probierz wypełniony druk przelewu/wpłaty lub zlecenie przelewu.
Darowizna może być odliczona od dochodu zgodnie z zasadami opisanymi tutaj.
Ośrodek Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Katowickiej
skr. poczt. 206, 40-950 Katowice